සතියක් ගියේ අප දෙදෙනා අතර ඇති වූ සිත් නොහොඳකම් සම්පූර්ණයෙන් ඉවතට නොයවාමය. මම බොහෝ විට නැන්දම්මාව මඟ හැර සිටියත් ඇගෙන් එල්ල වෙන ඇනුම්පදවල නම් අඩුවක් නොවිණි.මා නෙලුක සමඟ ද කතා බහ අඩු කර දැමුවේ සිතට දැනෙන වේදනාව නිසාමය. කිසිවෙකුට නොකියාම සිදු වූ සියල්ල තනි සිතට දරාගෙන සිටියත් විටෙක මා පුපුරා ගියේය. එකම සයනයේ දෙපසට වී […]
මටත් කවියක් ලියන්න – 10 කොටස Read More »
දින වේගයෙන් ගෙවී ගියේ ජීවිතය කෙමෙන් අසීරු තත්ත්වයකට පත් කරමිනි. මට නෙලුක හා කාමරයට වී කිසිදු පෞද්ගලික දෙයක් කතා කිරීමට නොහැකි වූයේ නැන්දම්මා fදාර අසළ ඉඳගෙන අප කාමරයට කන තබාගෙන සිටින්නට වූ නිසාය.ඇගේ නවතම පුරුද්ද අපේ නිදහස සම්පූර්ණයෙන්ම අහුරන්නට වූයේ මගේ කෝපය ද දිනෙන් දින වැඩි කරලමිනි.පෙරපාසලේදී මගේ හිතවතිය වූ වත්සලා සමඟින් මම නැන්දම්මා ගැන
මටත් කවියක් ලියන්න – 09 Read More »
නිවන් සුව ලැබේවා මහත්මියනි සිය පුංචි, සියුමැලි සිරුරට ඔරොත්තු නොදෙන තරමේ දැවැන්ත අභියෝගයන්ට මුහුණ දී ජය ගන්නා ගැහැනියක යකඩ ගැහැනිය ලෙස හැඳින්වීම ඇයට සම්මානයක් මිස කිසිසේත්ම අවමානයක්නම් නොවන්නේය. ඇය අපට ඔප්පු කර පෙන්වන්නේ ගැහැනියකගේ ආත්ම ශක්තිය භට හමුදාවකටවත් විනාශ කරන්නට නොහැකි බවය. මේ මෑතකදී ඇයට ඉන්දියාවේ ස්ත්‍රිශක්ති පදනම විසින් සම්මානයක් පිරිනමනු ලැබිණි. කාන්තාවන් වෙනුවෙන් කරන
ඉන්දියාවෙන් සම්මාන ලද ලංකාවේ යකඩ ගැහැනිය අනුල ද සිල්වා Read More »
නිවන් සුව ලැබේවා මහත්මිය ගුරු පවුලක දරුවෙකු වී ඉපදෙන්නට ලැබීම එක අතකින් වාසනාවකි. අනෙක් අතින් අවාසනාවකි. දැන උගත් මව්පිය දෙපළකගේ දරුවන් වීම වාසනාවය. අවාසනාව වන්නේ ඔවුන් පළාතෙන් පළාතට මාරු වෙද්දී ඔවුන් කැටුව නොගොස් තනිව නවාතැන් පොළවල රැඳී සිටින්නට සිදු වීමය. සෝමා විනීතා තෝල්කමුදලිගේටත් ඒ ඉරණමට මුහුණ දෙන්නට සිදු වූයේය. සහෝදර සහෝදරියන් එකොළොස් දෙනෙකුගෙන් යුතු පුවලේ
තනිකම අකුරු කර ලේඛිකාවක වූ සුදු හාමිනේ – සෝමා ටී පෙරේරා Read More »
විචාර සටහන – මහාචාර්ය සාලිය කුලරත්න. සිංහල අංශය, පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලය. ලංකාදීප පුවත්පතෙහි නියෝජ්‍ය කතෘ හා ජ්‍යෙෂ්ඨ පුවත්පත් කලාවේදියෙකු වූ ශාන්ත කුමාර විතාන මහතාගේ ‘සිප්පි මාලය’ නවකතාව එක් අංශයකින් ඓතිහාසික නවකතාවක් ලෙස ගිණිය හැකි සේම, තව අතකින් එය නව ඉතිහාස වාදය (New historicism)නම් සාහිත්‍යයපුවත්තාව යටතේ ලියවුණකැයි සිතීමට, කතුවරයා මෙහි සපයන පසු සටහන ද හේතු වෙයි.
‘සිප්පි මාලය’ මූලික ඓතිහාසික පවතක් වටා ප්‍රතිනිර්මාණාත්මකව ගොඩනැඟූ, රසවත් නවකතාවක් Read More »
ළදරු පාසැලෙන් වේලාසන පැමිණි දිනෙක මා වත්තේ ඇවිදිමින් සිටියේ නෙලුකගේ අම්මා ද පෙනෙන මානයක නොවූ නිසාය. වත්ත පුරාවට වැවී තිබූ ගස් වැල් වර්ග හඳුනා ගන්නට තරම් දැනුමක් මට නොතිබුණි. අම්මාගෙන් පැමිණි දුරකථන ඇමතුමට මා සම්බන්ධ වූයේ උස්ව වැඩි තිබූ වල් පැළ අතර වැටී තිබූ පැෂන් ගෙඩි කිහිපයක් අහුලා ගනිමිනි.“මොකද කරන්නේ..?’“මොනවත් නෑ අම්මා.. වත්තේ ඇවිද්දා..”“හ්ම්ම්.. රෑට
මටත් කවියක් ලියන්න – 8 Read More »
මාසයක් ගෙවී යන විට ළදරු පාසැලත් එහි සිසු සිසුවියනුත් මට හොඳින් හුරු වී තිබිණි. ජාත්‍යන්තර ළදරු පාසැලක් නිසා සාරි ඇදීම අනවශ්‍ය නොවූයෙන් බොහෝ දිනවලට මා ඇන්දේ සැහැල්ලු කාර්යාලීය කලිසමක් හා අත් දිග බ්ලවුසයකි.එහි සේවය කළ මගේ වයසට සම වයසේ සිටි ගුරුවරියන් තිදෙනා මා හා බොහෝ සේ මිතුරු වුවත් වැඩිහිටි වියේ සිටි ගුරුවරියන් දෙදෙනා නම් අමනාපකම්
මටත් කවියක් ලියන්න – 7 Read More »
සඳුදා දින එළඹියේ වේගයෙනි. විවාහයෙන් පසු රැකියාවට යන පළමු දින නිසාත්, කුරුණෑගල ශාඛාවේ රැකියාව යන පළමු දිනය නිසාත් මා සිටියේ තරමක් නොසන්සුන්වය.අලුයම අවදිව අම්මා හා එක්ව ආහාර පිළියෙල කළේ නෙලුකට හා මට රැකියා ස්ථානවලට ගෙන යෑමටත් සමඟ ය.අම්මා ද විශ්‍රාමික ගුරුවරියක වූ නිසා කිසිදු විටෙක මගේ රැකියාවට ඇය එරෙහි නොවුණාය. අම්මාට වැඳ නෙලුක සමඟින්ම පිටත්
මටත් කවියක් ලියන්න – 6 කොටස Read More »
අතීතයේදී පොව පොත් බහුල වුයේ නැත. මධ්‍යතන යුගයේදී පොත් යනු අතිශය දුර්ලභ වස්තුවක් විය. ග්‍රන්ථයක පිටපත් සීමා වීම මෙයට ප්‍රධාන හේතුවක් වු අතර බොහෝ විට ග්‍රන්ථයක පිටපත් සංඛ්‍යාව පැවතියේ එකකට සීමා විය. මේ යුගය වන විට ලොව මුද්‍රණ ශිල්පය හඳුනාගෙන සිටියේ නැත. එබැවින් පොත් ලියැවුනේ අතින් පමණි. පොත් පිටපත් වුවා නම් එය සිදුවුයේද අතින් පමණි.
යදමින් බැඳි පොත් ඇති පුස්තකාල Read More »
අනුකි සේම දිමුතු ද දුරකථන ඇමතුම හා සම්බන්ධ වූයේ ගෙවී ගිය දිනයන්ගේ මතකයන් සිහිපත් කරමිනි. ඇමතුම විසන්ධි වූ පසු කඳුළු කම්මුල් තෙමාගෙන වැක්කෙරෙන්නට වූයේ නවතා ගත නොහැකිවය.“මැණිකේ..”එක්වරම පිටුපසින් නෙලුකගේ හඬ ඇසුණෙන් මම කලබලයෙන් දෙනෙත් පිසදා ගත්තෙමි.“මොකෝ මේ අඬන්නේ..?”කඳුළු පිසදා ගත්තත් මා හැඩූ බව ඔහුට සැඟවීම අපහසු විය. මම කිසිත් නැතැයි හිස දෙපසට සැලුවත් නෙලුක දෙඋරහිස්
මටත් කවියක් ලියන්න – 5 කොටස Read More »