Novel by Diana Udayangani
නැගනිය පවසන්නාක් මෙන් ඔහු කොතරම් ආදරණීයදැයි සිතෙද්දී සිතුණේ එලෙසින්ම අනෙක් පස හැරී ඒ ලය මත මුහුණ හොවාගන්නටය. “තැන්ක් යූ….” සිතැඟි සඟවා ගනිමින් එසේ කී මා නාන කාමරය වෙත පියනැගුවේ ඔහු මුවෙහි මදහසක් ද සමඟින් මදෙස බලා සිටියදීය. ඔහු ද ඇඟ සෝදාගෙන පැමිණීමෙන් පසු ගොස් රාත්‍රී ආහාරය ද ගත් අප ඉක්මනින් පැමිණ නින්දට වැටුණේ ඒ වන …
“අදත් ඉඳල යන්නකො දෝණි….” අම්මා ඇවටිලි කරන්නේ අප ආපසු යන්නට සූදානම් වූ වේලේ සිටය.“හෙට ඉඳන් සිතූ ඔෆිස් යන්නත් ඕනෙලුනෙ අම්මේ…. අපි පස්සෙ වෙලාවක ආයෙත් එන්නම්කො දවස් දෙක තුනක් ඉඳල යන්නම….”“ආව එකේ නැන්දලගෙ ගෙදරත් ගියා නම් තමයි හොඳ….” ඒ හඬ අප්පච්චිගේය.“දැන් වෙලාවක් නෑ අප්පච්චී…. පස්සෙ වෙලාවක එන්නම් එහෙ යන්නත් එක්කම….” ශෙනුල් එසේ කියන්නට ඇත්තේ මා නැන්දා …
ශෙනුල් කාමරයට පැමිණියේ කීයටදැයි නොදන්නා නමුත් උදෑසන අවදිවෙද්දී ඔහු සිටියේ මා අසලය. ඒ අතක් තිබුණේ මගේ බඳ වටා ගොසිනි. මේ මා මෙලෝ සිහියක් නැතිව නිදාගැනීමේ ප්‍රතිඵලයකි. යළිත් ඔහුට මා ස්පර්ශ කිරීමට හෝ අවස්ථාවක් නොදිය යුතුයැයි සිතමින්ම මා ඇඳෙන් බැස්සේ ඒ අත පසෙකට කරමිනි. “ගුඩ් මෝර්නින් අම්මා…. අද මං උයන්නද….?” මා ඇසුවේ කුස්සියට වී සහල් සෝදමින් …
මා කාමරයෙන් පිටව පියගැටපෙල බැස පහත මාලයට පැමිණියේ තව දුරටත් ශෙනුල් හා කාමරයේ රැඳී සිටීම අපහසු වූ බැවිනි.“ආනේ ඔයා ආවද දෝණි…. මම මේ පුතාට තේ එකක් හදන්න කියල හැදුවේ….”“මම හදන්නම් අම්මේ….” අප අතර මොන ප්‍රශ්න තිබුණ ද ඒවා දෙමාපියන්ට දැනෙන්නට දිය යුතු නැතැයි සිතෙද්දී මා කීවෙමි.“එහෙනම් හදන්නකෝ…. පුතාත් ආස ඇතිනෙ ඔයා අතින් හදන තේ බොන්න….” …
මැදිවියේ කාන්තාවක විසින් නිවසට රැගෙන ආ ඉඳි ආප්ප, අල හොඳි, මාළු ඇඹුල් තියල් සහ පොල් සම්බෝල වෙන වෙනම බඳුන්වලට දමා කෑම මේසය මත තබන්නට ශෙනුල්ගේ මවට සහය දුන් මා ඔවුන් සමඟම රාත්‍රී ආහාරය සඳහා අසුන් ගත්තෙමි.“අද පුතාට නම් දෝනි බෙදල දෙයිනෙ…. ඒ නිසා මම තාත්තට විතරක් බෙදන්නම්….” ශෙනුල්ට ආහාර බෙදා දිය යුතු බව මට සිහිවූයේත් …
ශෙනුල් අප නිවසට පැමිණියේ විවාහ ගිවිසගැනීමට දින කිහිපයක් තිබියදීය. ඒ වන විට ආලින්දයේ සිටි මා ඔවුන්ගේ පැමිණීමත් සමඟ අසුනින් නැගී සිටියේ එහි සිටීමට සිතෙහි කැමැත්තක් නොවූ බැවිනි.“මේ දරුවට ටිකක් කතා කරන්න ඕනෙලු….” මා පියවරක් ඉදිරියට තබද්දීම ඇසුණේ අප්පච්චිගේ හඬය.මා බැලුවේ ශෙනුල් දෙසය. ඔහු හිසින් මට කතා කරමින් පියවර තැබුවේ නිවසින් පිටතටය. ඔහු නැවතුණේ අඹ ගස …
“දැන් ඔය කතාව නවත්තල අපි කාල ඉමු නේද අබේ…. දෝණිටත් බඩගිනි ඇති….” ඒ ශෙනුල්ගේ මවගේ හඬය.“බලන්න මානෙල්…. ඔයාල මේ ළමය ගැන තාමත් මෙච්චර හිතනවා…. මේකිට මොළේ නෑනෙ….”“එහෙම කියන්නත් එපා අබේ…. ඒ ළමයටත් හේතුවක් ඇති…. අනික මම නම් හිතන්නෙ අපි දෙයක් කරද්දි දරුවන්ගෙ කැමැත්තත් අහන්න ඕනෙ…. අනිත් එක දැන් මෙයාල ගහල බැණල හදන්න පුළුවන් වයසෙ නෙවෙයිනෙ …
මා දෙනෙත් හැරියේ මුහුණේ මස් පිඬුවලින් වලින් මෙන්ම තොල පැලීමෙන් ඇතිවූ තුවාලයෙන් දැනෙන වේදනාවෙන් මුහුණම පුපුරු ගසද්දීය. මතකයේ වූයේ මෝටර් රථයේ අසුනට හිස තබා දෙනෙත් පියාගත්තා පමණය. දෙනෙත් හැර බලද්දී ඉහළින් පෙනුණේ අලංකාර කැටයම් සහිත සිවිලිමකි. “ආනේ ඇහැරුණාද දෝණි…. මම මේ බල බලා හිටියෙ සැරින් සැරේ…. හොඳ නින්දක හිටිය නිසා ඇහැරවන්නත් ලෝබ හිතුණා….”“ආන්ටි ඔයා…. මං …
“ආ ලොකූ…. උඹ දැන් හිතාගෙන ඉන්නෙ උඹට ඕනෙ විදියට නටන්නද….? ඇයි උඹේ අම්ම අප්පච්චි මැරිලද….?” මා පඩිපෙල බැස ආලින්දයට පය තබන විටම මා වෙතට වේගයෙන් පැමිණි අප්පච්චි පැවසුවේ මගේ කම්මුල වෙත වේගවත් පහරක් එල්ල කරමිනි.“අන්කල් ප්ලීස් කලබල වෙන්න එපා….” ශෙනුල් අප්පච්චි වෙත පැමිණ ඔහු අල්ලා ගමිනින් පැවසුවේ ඒ පහරින් විසි වී ගිය මා අසල වූ …
“හෙටත් නිවාඩු එකේ ගෙදර ගිහින් එමු ද….” ඔහු ඇසුවේ දිවා ආහාරය ගැනීමෙන් අනතුරුව ආපසු යමින් සිටින අතරවාරයේය.“ගෙදර….?” “ඔව් මම හෙට නුවර යනවා…. යනවනම් ලෑස්ති වෙන්න….”“හෙටම ආපහු එනවද….?”“ඔව් උදේ ගිහින් රෑ වෙලා එමු….”“ඒත්….”“ඒත් මේත් නෙවෙයි…. මම මනුලට කියන්නම් මම එක්කන් යනවා කියලා…. ලෑස්ති වෙලා ඉන්න…..” ඔහු අවසන් තීරණය දෙද්දීත් ඔහුට එරෙහි වන්නට මට සිතුණේ නැත.නවාතැනට පැමිණි …