සුන්දර නුවරඑළියේ සුඛෝපභෝගී හෝටල් කාමරය තුළ මම කණ්ණාඩිය හරහා පෙනෙන මගේම රුව දෙස බලා සිටියෙමි. රෝස පැහැති දිගු ගවුමකින් සැරසී සිටි මාගෙන් වෙහෙසකර බවක් පළ වුවත් පෙනුමට ඉන් හානියක් වී නොතිබිණි. අලුයම දෙකට උඩරට මනමාලියක සේ සැරසුණු මා පිටව එන්නට පෙර මෙම රෝස පැහැ ඇඟලුමෙන් සැරසුණෙමි. ඔසරියටත් වඩා මෙය මට ගැලපෙතැයි සිතුණේ කෘතිමව කැරලි ගැන්වූ …
පවනි උමයංගනා ක්ලේමෝ බෝම්බයක් පුපුරා සියල්ල එක මොහොතකින් විනාශ වී ගියාක් වැනි හැඟීමක් දැනෙද්දී මම අතෙහි වූ ජංගම දුරකථනය දෙස බලා සිටියෙමි. එහි තිරය මත හිනැහෙමින් සිටි රුව දුටු විට මට දැනුණේ හුස්ම ද නවතින්නට එන සෙයකි. දෑත් දෙපා වෙව්ලද්දී මම සයනය මතට කඩා වැටුණෙමි. දුරකථනය ගිලිහී මෙට්ටය මතට වැටුණත් එහි තිරයෙන් දෙනෙත් මුදා ගැනීමට …
මන්දිතාගේ දුරකතනය නාද වූයේ ඒ අතරේය. ඇය එය හා සම්බන්ධ වූයේ මදෙස ද බලමිනි.“හෙලෝ….”“ආ ඔව් අයියේ…. ඉන්නවා….”“නෑ නෑ එයා නම් තාම ආවෙ නෑ…. කොහෙ ගිහින්ද මන්දා….”“හා හරි හරි බයවෙන්න එපා….” “හා කන්න කියන්නම් මං බඩගින්නෙ තියන්නෙ නෑ….”“හරි අයියේ…. ගුඩ් නයිට්…. බුදු සරණයි….”ඇසුණේ ඇය පැවසූ එවදන් පමණි. කවුරුන් හෝ විමසුවේ මා සම්බන්ධයෙන් බව වැටහුණේ ඇය වරින් …