වසර විසි ගණනාවක්ම ජීවිතය ගෙවූ නිවසින් ඈත්ව වෙනස්ම පරිසරයක අලුත්ම නිවසකට ආ පසු සියල්ල දැනෙන්නේ නුහුරුවටය. එම නුහුරුව නිසාමදෝ මා අවදි වූයේ වෙනදාටත් වඩා වේලාසනිනි. ඒ වන විට ඔරලෝසුව මත වේලාව සටහන්ව තිබුණේ අලුයම 5 වශයෙනි. මගේ බඳ වටා එතුණු නෙලුකගේ දෑත් වළල්ලෙන් මිදීම ද පහසු නොවුණු තැන මම යළිත් දෑස් වසා ගතිමි. වෙනදා නිවසේදී […]
මටත් කවියක් ලියන්න – 4 Read More »
රතු පැහැති සාරියෙන් සැරසී සිටි මම නෙලුකගේ නිවසට යෑමට තිබෙන අතුරු පාර අද්දරදී මෝටර් රථයෙන් බිමට බැස්සෙමි. ඔහුගේ මිතුරන් එකතු වී ලබා දෙන වදය විඳ දරා නොගෙන නිවසට යන්නට ඉඩක් නොලැබෙන බව නෙලුක කල් තියාම මා දැනුවත් කර තිබිණි. මෙරූන් පැහැති කුර්තා ඇඳුමකින් සැරසී සිටි නෙලුක මගේ දකුණතේ ඔහුගේ සුරතේ පටලා ගනිමින් මෘදු සිනාවක් පෑවේය.“අඩෝ
මටත් කවියක් ලියන්න – 3 Read More »
සුන්දර නුවරඑළියේ සුඛෝපභෝගී හෝටල් කාමරය තුළ මම කණ්ණාඩිය හරහා පෙනෙන මගේම රුව දෙස බලා සිටියෙමි. රෝස පැහැති දිගු ගවුමකින් සැරසී සිටි මාගෙන් වෙහෙසකර බවක් පළ වුවත් පෙනුමට ඉන් හානියක් වී නොතිබිණි. අලුයම දෙකට උඩරට මනමාලියක සේ සැරසුණු මා පිටව එන්නට පෙර මෙම රෝස පැහැ ඇඟලුමෙන් සැරසුණෙමි. ඔසරියටත් වඩා මෙය මට ගැලපෙතැයි සිතුණේ කෘතිමව කැරලි ගැන්වූ
මටත් කවියක් ලියන්න – 01 Read More »
පවනි උමයංගනා ක්ලේමෝ බෝම්බයක් පුපුරා සියල්ල එක මොහොතකින් විනාශ වී ගියාක් වැනි හැඟීමක් දැනෙද්දී මම අතෙහි වූ ජංගම දුරකථනය දෙස බලා සිටියෙමි. එහි තිරය මත හිනැහෙමින් සිටි රුව දුටු විට මට දැනුණේ හුස්ම ද නවතින්නට එන සෙයකි. දෑත් දෙපා වෙව්ලද්දී මම සයනය මතට කඩා වැටුණෙමි. දුරකථනය ගිලිහී මෙට්ටය මතට වැටුණත් එහි තිරයෙන් දෙනෙත් මුදා ගැනීමට
මටත් කවියක් ලියන්න – ඇරඹුම Read More »